Pustynia Sonora, która rozciąga się od Południowej Arizony po część Północnego Meksyku jest domem dla kaktusów Saguaro. Kaktus rośnie bardzo wolno, około 2- 3 cm na rok. Wyrasta blisko drzew – iron tree, mesquite, palo verde, które dają młodej roślinie cień.
Saguaro, osiąga wysokość do dwudziestu metrów, wiek ponad dwieście lat, a wagę powyżej ośmiu ton. Gęsty system korzeniowy wrasta niecałe dziesięć centymetrów w głąb ziemi, jednak jego promień, osiągający aż 25 metrów, pozwala na efektywne pobieranie wody opadowej. W ciągu siedmiu dni deszczu (główne opady przypadają na lato) roślina potrafi zgromadzić blisko osiemset litrów wody, co pozwala jej przetrwać cały rok! Zapas wody przechowywany jest w gąbkowatym miąższu jako odporna na parowanie galaretowata substancja. Wolny wzrost i możliwość gromadzenia wody pozwala roślinie kwitnąć corocznie, bez względu na opady.
Kaktus ten może przeżyć bez deszczu przez kilka lat. Kwiat Saguaro jest symbolem Arizony i rozkwita nocą. Ma średnicę około 7-8 cm i kolor kremowo-biały. Pączki pojawiają się najczęściej na końcówce kaktusa. Słodki nektar przyciąga ptaki, owady i nietoperze, które zapylają kwiaty. Kwiaty Saguaro najczęściej nie rozkwitają wszystkie razem, co noc rozkwita tylko kilka z 200 kwiatów tak, że kwitnienie jednego kaktusa może być rozciągnięte na kilka tygodni. Kwiaty zamykają się około południa następnego dnia. Jeśli kwiat zdążył być zapylony, od razu zaczyna formować się owoc, który jest przysmakiem wszystkich pustynnych istnień począwszy od ptaków, poprzez różnego rodzaju zwierzęta aż po Indian. Indianie używają miąższ, nasiona oraz sok owocu. Saguaro jest bardzo gościnną rośliną, w której wnętrzu mieszkają np. dzięcioły, kruki itd.
Źródło: MiniLO&Aniela 1/2013