Spalarnie odpadów w Austrii i Japonii to dowód na to, że spalarnia nie musi kojarzyć się z nieatrakcyjnymi, przemysłowymi budowlami. Jest możliwe połączenie funkcji ekologicznych z techniką i sztuką. Przy okazji budynki stały się atrakcją turystyczną. Spalarnie zostały zaprojektowane przez Friedensreicha Hundertwassera.
SPIS TREŚCI
AUSTRIA – WIEDEŃ
Spalarnia odpadów w Spittelau w Wiedniu została wybudowana w latach 1969-1971, celem dostarczania energii cieplnej do szpitala oddalonego o ok. 2 km. W tym czasie nie posiadała ona zaawansowanej technologii oczyszczania spalin. Nie wymagało tego ówczesne prawo. Po pożarze w 1987 roku została odbudowana oraz zmodernizowana. Zakład został wyposażony w system redukcji pary oraz system denitryfikacji i redukcji dioksyn. Obecnie posiada jedną z najbardziej zaawansowanych technologii. Budynek posiada kolorowe fasady, tarasy zieleni, ma zalesiony dach, a kolumny są zwieńczone kopułami.
Spalarnia wchodzi w skład elektrociepłowni, która dysponuje mocą 460 megawatów [MW]. Produkuje 40.000 megawatogodzin [MWh] energii elektrycznej oraz 470.000 megawatogodzin [MWh] energii cieplnej, co daje możliwość dostarczenia energii do ponad 60.000 gospodarstw domowych. Proces spalania odbywa się na dwóch liniach, z których każda ma przepustowość 17-18 ton na godzinę, co w skali roku daje możliwość utylizacji około 250.000 ton odpadów. Już w pierwszym etapie spalania minimalizowana jest emisja zanieczyszczeń i dioksyn. Zaawansowana technologia pozwala osiągnąć możliwie wysoką temperaturę spalania, dzięki czemu emisja szkodliwych substancji pozostaje na najniższym poziomie. Cały proces jest monitorowany. Wysokość emisji zanieczyszczeń na bieżąco prezentowana jest na tablicach usytuowanych w różnych miejscach miasta.
JAPONIA – OSAKA
W podobnym stylu została wybudowana w 2001 roku spalarnia odpadów Maishima w Osace. Wyposażona jest w dwa piece, każdy o możliwości przerobu 450 ton odpadów na dobę, co w skali roku daje możliwość utylizacji około 320.000 ton odpadów. Budynek, analogicznie jak ten wiedeński, posiada różnokolorowe fasady, jest porośnięty roślinnością i otoczony drzewami. Utworzona została tam ścieżka edukacyjna. Przewodnik oprowadza po zakładzie, tłumacząc zasady pracy spalarni. Różnego rodzaju punkty dają możliwość bezpośredniego poznania zasad funkcjonujących w zakładzie. Należy pamiętać, że powinno się poddawać procesom spalania tę część odpadów, które posiadają wyłącznie walory energetyczne, a wobec nadrzędnych metod utylizacji – recyklingu – utraciły swoją wartość surowcową.
